Biografie van Janus Kluijtmans - Janus Kluijtmans
Hoofdmenu:
Biografie van Janus Kluijtmans
Janus Kluijtmans werd geboren op 3 augustus 1919 in Hilvarenbeek op de Diessenseweg.
Hij verhuisde naar de Wouwerstraat, de Koestraat en toen weer terug naar de
Diessenseweg 101 waar de familie blijft wonen.
Ons Pap en zijn broer Pierre wordt de liefde voor de natuur met de paplepel ingegeven door Opa Kluijtmans.
Die is jager en weet alles van de vogels, van hun vlucht tot het maken van nestjes.
Met Opa luisterde ons Pap al op 7 jarige leeftijd naar de nachtegaal en ging hij kieviet eieren zoeken.
Dat vond hij geweldig.
Zo leerde hij ook kijken naar de prachtige luchten boven de velden en al het moois van de natuur.
Met z’n mooie kleuren en geweldige vergezichten en al vroeg ontwikkelde dit bij ons Pap
de drang om dit vast te leggen op papier.
Ik heb nog een schetsboek van hem toen hij 7 jaar was.
Op zijn 11e jaar schildert hij zijn eerste schilderijtje; “klaprozen” op paneel met restjes verf.
Na de lagere school wilde ons Pap al naar de academie voor de schilderkunst,
maar zijn ouders vonden dat hij eerst maar een vak moest leren.
En er was die tijd ook geen geld voor deze studie.
Wel heeft hij op privé-les gezeten bij Gé Hurkmans, die hem na 1,5 jaar zei: ”Ik heb je genoeg geleerd”
Veel heeft hij, zowel buiten als samen in het atelier getekend (geschetst)
met zijn jeugdvriend Bart van de Ven.
De liefde voor al het moois op deze aarde springt van het doek en papier.
Hij verhuisde naar de Wouwerstraat, de Koestraat en toen weer terug naar de
Diessenseweg 101 waar de familie blijft wonen.
Ons Pap en zijn broer Pierre wordt de liefde voor de natuur met de paplepel ingegeven door Opa Kluijtmans.
Die is jager en weet alles van de vogels, van hun vlucht tot het maken van nestjes.
Met Opa luisterde ons Pap al op 7 jarige leeftijd naar de nachtegaal en ging hij kieviet eieren zoeken.
Dat vond hij geweldig.
Zo leerde hij ook kijken naar de prachtige luchten boven de velden en al het moois van de natuur.
Met z’n mooie kleuren en geweldige vergezichten en al vroeg ontwikkelde dit bij ons Pap
de drang om dit vast te leggen op papier.
Ik heb nog een schetsboek van hem toen hij 7 jaar was.
Op zijn 11e jaar schildert hij zijn eerste schilderijtje; “klaprozen” op paneel met restjes verf.
Na de lagere school wilde ons Pap al naar de academie voor de schilderkunst,
maar zijn ouders vonden dat hij eerst maar een vak moest leren.
En er was die tijd ook geen geld voor deze studie.
Wel heeft hij op privé-les gezeten bij Gé Hurkmans, die hem na 1,5 jaar zei: ”Ik heb je genoeg geleerd”
Veel heeft hij, zowel buiten als samen in het atelier getekend (geschetst)
met zijn jeugdvriend Bart van de Ven.
Ons Pap had altijd zijn schetsboek bij zich.
Want stel je voor dat hij onverwachts iets mooi zag.
En hij kon van alles genieten: van vogels, prachtige luchten,
een mooi landschap, de bomen, een prachtig dorpstafereel of de mens.
Ook al tijdens zijn jeugd raakte hij bevriend met Jan Naaykens.
Samen genoten zij ieder op zijn eigen manier van allerlei dingen van de kunst en het eigen dorp.
Jan schrijft boeken, prachtige toneelstukken en wagenspelen en ons Pap
ontwerpt de decors onder andere voor zijn geliefde Maet Hout Staet.
De liefde voor hun Beek, het Brabantse Landschap en vriendschap stond hoog in hun vaandel.
Samen hebben ze 25 jaar aan de cultuurdagen hun steentje bijgedragen.
Toen ze beiden 80 jaar werden heeft Jan een boek geschreven over hun jeugd
in Beek en ons Pap heeft het geïllustreerd.
Het was een groot succes. Het boek heet toepasselijk “Het dorp van onze jeugd”.
Jan, die echt een vriend voor het leven was, kende hem door en door.
Het was dan ook logisch dat hij ons Paps tentoonstellingen opende.
Hij deed dat machtig, met veel humor maar ook met kennis van zaken.
Want stel je voor dat hij onverwachts iets mooi zag.
En hij kon van alles genieten: van vogels, prachtige luchten,
een mooi landschap, de bomen, een prachtig dorpstafereel of de mens.
Ook al tijdens zijn jeugd raakte hij bevriend met Jan Naaykens.
Samen genoten zij ieder op zijn eigen manier van allerlei dingen van de kunst en het eigen dorp.
Jan schrijft boeken, prachtige toneelstukken en wagenspelen en ons Pap
ontwerpt de decors onder andere voor zijn geliefde Maet Hout Staet.
De liefde voor hun Beek, het Brabantse Landschap en vriendschap stond hoog in hun vaandel.
Samen hebben ze 25 jaar aan de cultuurdagen hun steentje bijgedragen.
Toen ze beiden 80 jaar werden heeft Jan een boek geschreven over hun jeugd
in Beek en ons Pap heeft het geïllustreerd.
Het was een groot succes. Het boek heet toepasselijk “Het dorp van onze jeugd”.
Jan, die echt een vriend voor het leven was, kende hem door en door.
Het was dan ook logisch dat hij ons Paps tentoonstellingen opende.
Hij deed dat machtig, met veel humor maar ook met kennis van zaken.
Even terug naar de schooltijd; ons Pap moest toch de kost gaan verdienen.
Tekenen deed hij s’avonds en zo veel hij kon.
Ons Pap kwam in de schoenindustrie terecht o.a. bij familie Wolfs, waar ook Opa werkte.
In 1941 leert hij ons Mam Lieske Vingerhoets uit Diessen kennen.
Het was liefde op het eerste gezicht. Deze liefde wordt in 1951 bezegeld met een huwelijk.
Ons Pap is ondertussen huisschilder geworden, eerst bij Piet Vingerhoets
en later bij familie Verhagen waar hij tot zijn 50e jaar blijft werken.
Hierna gaat hij werken als conciërge bij de MAVO school toen nog in Hilvarenbeek.
Dit baantje lag hem ook erg, vooral het werken met kinderen.
Met het team heeft hij ook vele vriendschappen overgehouden.
“Dit baantje had ik 25 jaar eerder moeten hebben” zei hij altijd.
Tekenen deed hij s’avonds en zo veel hij kon.
Ons Pap kwam in de schoenindustrie terecht o.a. bij familie Wolfs, waar ook Opa werkte.
In 1941 leert hij ons Mam Lieske Vingerhoets uit Diessen kennen.
Het was liefde op het eerste gezicht. Deze liefde wordt in 1951 bezegeld met een huwelijk.
Ons Pap is ondertussen huisschilder geworden, eerst bij Piet Vingerhoets
en later bij familie Verhagen waar hij tot zijn 50e jaar blijft werken.
Hierna gaat hij werken als conciërge bij de MAVO school toen nog in Hilvarenbeek.
Dit baantje lag hem ook erg, vooral het werken met kinderen.
Met het team heeft hij ook vele vriendschappen overgehouden.
“Dit baantje had ik 25 jaar eerder moeten hebben” zei hij altijd.
Na zeer intensief bezig te zijn geweest met schilderen gaat op
3 november 1956 zijn eerste tentoonstelling van start in het gemeentehuis in Hilvarenbeek.
Een heel groot moment voor ons Pap.
Hij krijgt vele lovende worden van de pers.
Er volgen er nog zeven.
3 november 1956 zijn eerste tentoonstelling van start in het gemeentehuis in Hilvarenbeek.
Een heel groot moment voor ons Pap.
Hij krijgt vele lovende worden van de pers.
Er volgen er nog zeven.
Op 15 augustus 1958 weer een hoogte punt in het leven van ons Pap en Mam.
Hun dochter en enige kind Coby wordt geboren.
Hun dochter en enige kind Coby wordt geboren.
In die tijd was voetbal sport nummer 1.
Ons Pap voetbalde in het eerste van Volharding, wat later overging in Hilvaria.
Even gaat hij naar NOAD in Tilburg, maar de liefde voor Hilvaria blijft trekken.
Hij keert terug, wordt trainer en behaald 4 keer het kampioenschap met de club.
Dat was een fantastische tijd. Hij heeft in allerlei commissies gezeten van de club.
Hij is 70 jaar lid geweest.
De liefde en interesse voor de club bleef tot het laatst bestaan.
Ons Pap voetbalde in het eerste van Volharding, wat later overging in Hilvaria.
Even gaat hij naar NOAD in Tilburg, maar de liefde voor Hilvaria blijft trekken.
Hij keert terug, wordt trainer en behaald 4 keer het kampioenschap met de club.
Dat was een fantastische tijd. Hij heeft in allerlei commissies gezeten van de club.
Hij is 70 jaar lid geweest.
De liefde en interesse voor de club bleef tot het laatst bestaan.
Bebop elftal na kampioenschap
Op 29 mei 1959 volgt zijn tweede tentoonstelling in Hilvarenbeek.
Weer met veel succes.
Tussen de 2e en 3e expositie in Hilvarenbeek exposeert ons Pap nog een keer in Lokeren, België
Weer met veel succes.
Tussen de 2e en 3e expositie in Hilvarenbeek exposeert ons Pap nog een keer in Lokeren, België
De liefde voor toneelvereniging Maet Hout Staet heeft 60 jaar geduurd.
Het maken van ontwerpen van de decors was een grote passie.
Hij ontwierp ook de attributen o.a. taarten, braadstukken, boten, maskers en wapens.
Niks was hem te gek. En dan ook nog een heel klein rolletje mee spelen hoorde er ook bij.
Ons Pap was erelid.
De vereniging heeft hem ten rusten gedragen.
Het vaandel van de club dat hij heeft gemaakt stond bij zijn kist.
Het maken van ontwerpen van de decors was een grote passie.
Hij ontwierp ook de attributen o.a. taarten, braadstukken, boten, maskers en wapens.
Niks was hem te gek. En dan ook nog een heel klein rolletje mee spelen hoorde er ook bij.
Ons Pap was erelid.
De vereniging heeft hem ten rusten gedragen.
Het vaandel van de club dat hij heeft gemaakt stond bij zijn kist.
Het sociale leven in het dorp was heel belangrijk voor hem zoals bv. carnaval.
Zo was hij 25 jaar lid van de jury van de optocht.
Op allerlei gebieden heeft hij voor het carnaval zijn steentje bijgedragen.
Ook in de heemkundige kring is hij erg betrokken bij het leven in ons dorp en Brabant.
Zo was hij 25 jaar lid van de jury van de optocht.
Op allerlei gebieden heeft hij voor het carnaval zijn steentje bijgedragen.
Ook in de heemkundige kring is hij erg betrokken bij het leven in ons dorp en Brabant.
Dag in dag uit was hij intens bezig met zijn kunst.
Als hij een idee had was hij pas rustig als het op doek of papier vastgelegd was
zo als hij dat voor zich zag.
Als hij een idee had was hij pas rustig als het op doek of papier vastgelegd was
zo als hij dat voor zich zag.
25 maart 1967 volgt expositie nummer drie.
Wederom geopend door Jan Naaykens.
Wederom geopend door Jan Naaykens.
Hij maakt vele geboorte kaartjes, trouwkaarten, visite kaartjes,
omslagen van allerlei boeken, advertenties, opdrachten voor verschillende doeleinden.
Maar als hij vrij werkte kwam hij het beste tot zijn recht.
Ons Pap was een autodidact. Hij wilde alles proberen en alles leren.
Want je kunt veel van elkaar leren zei hij altijd.
Hij bewonderde de impressionisten als Monet, Cézanne, van Gogh en vele anderen.
Maar ook kunstschilders met een geheel andere stijl kon hij waarderen:
Appel, Corneille en Rik Wouters.
Ons Pap heeft zelf ook vele stromingen gekend zoals de donkere kleuren
periode en de blauwe periode.
Hij heeft ook veel met het palet gewerkt. Maar het impressionisme bleef hij altijd trouw.
Linosnijden, portret, model, aquarellen, pentekeningen, etsen, hij heeft het allemaal beoefend.
Eerst ging hij er op uit op de fiets, en later met mij of anderen met de auto.
Buiten maakt hij een schets en dan thuis, in zijn geliefde atelier achter ons huis,
werkte hij het uit op doek.
omslagen van allerlei boeken, advertenties, opdrachten voor verschillende doeleinden.
Maar als hij vrij werkte kwam hij het beste tot zijn recht.
Ons Pap was een autodidact. Hij wilde alles proberen en alles leren.
Want je kunt veel van elkaar leren zei hij altijd.
Hij bewonderde de impressionisten als Monet, Cézanne, van Gogh en vele anderen.
Maar ook kunstschilders met een geheel andere stijl kon hij waarderen:
Appel, Corneille en Rik Wouters.
Ons Pap heeft zelf ook vele stromingen gekend zoals de donkere kleuren
periode en de blauwe periode.
Hij heeft ook veel met het palet gewerkt. Maar het impressionisme bleef hij altijd trouw.
Linosnijden, portret, model, aquarellen, pentekeningen, etsen, hij heeft het allemaal beoefend.
Eerst ging hij er op uit op de fiets, en later met mij of anderen met de auto.
Buiten maakt hij een schets en dan thuis, in zijn geliefde atelier achter ons huis,
werkte hij het uit op doek.
Janus en zijn Lieske
Dan wachten thuis ons Mam met haar koffie, want die stond altijd klaar.
Ons Mam was de vertrouwde en verzorgende basis voor ons Pap.
Zelf zei hij altijd:”als ik mijn Lieske niet had gehad”.
En dat moet je samen beleven, want anders had ons Pap het niet zo ver kunnen brengen.
Mam, dank voor alle liefde, tijd en de rust die je ons Pap altijd hebt gegeven.
Jullie waren een eenheid.
In 1972 wordt zijn vierde expositie gehouden in Hilvarenbeek
Alles was altijd gebaseerd op het schilderen.
De vakanties met Ome Ad en Tante Koos en nicht Jeanneke die wij hadden totdat
schoonzoon René met ons mee ging waren ook allemaal gebaseerd op het schilderen.
Gelukkig hielden die er ook van en hebben we samen veel gezien en genoten.
Op zijn 65e jaar volgt zijn
vijfde tentoonstelling samen met een speciaal boekje gemaakt door vrienden Lenie en Wil Heefer.
Als conciërge moest hij om gezondheids redenen stoppen met werken.
Gelukkig heeft hij nog jaren van de kunst kunnen genieten.
Ondanks dat zijn gezondheid hem soms in de steek liet bleef hij optimistisch
en kwam hij er altijd toch weer boven op.
De liefde voor het schilderen was er altijd en nu kreeg hij meer tijd daarvoor.
En daar heeft hij zoveel mogelijk van genoten.
Als hij weer op krabbelde ging hij onder andere met Cornel Snels en zijn vrouw Mimi
en ons mam op vakantie in België of Frankrijk om samen te schilderen.
Toen Mimi, Cornel eerste vrouw, kwam te overlijden heeft dat de vriendschap nog sterker gemaakt.
Samen met z’n vieren hebben ze onvergetelijke vakanties gehad,
die prachtige schetsen en schilderijen hebben opgeleverd.
Met de nieuwe vriendin van Cornel, Jeannou van Lieshout, krijgen ze weer een band die onuitwisbaar is.
Ons Pap met Cornel Snels
Op 25 februari 1983 trouwt dochter Coby met schoonzoon René de Groot,
die net een eigen zoon voor hen is.
Hij leert de liefde voor de kunst erg snel te waarderen.
Alle vakanties, uitstapjes, het bezoeken van tentoonstellingen zijn onuitwisbare herinneringen.
Samen met ons Pap buiten gaan schetsen als de eerste sneeuw rondom
zijn geliefde Beek was gevallen zijn voor ons beiden op ons netvlies gebrand.
Op 12 juli 1991 wordt enigste kleinzoon Luca geboren.
Hij is voor ons Pap en Mam een oogappel, waar niks te veel voor is en was.
Vele uren in het atelier. Samen tekenen, de vakanties, de uitstapjes,
die gezelligheid zal hij altijd in zijn hart mee dragen.
die net een eigen zoon voor hen is.
Hij leert de liefde voor de kunst erg snel te waarderen.
Alle vakanties, uitstapjes, het bezoeken van tentoonstellingen zijn onuitwisbare herinneringen.
Samen met ons Pap buiten gaan schetsen als de eerste sneeuw rondom
zijn geliefde Beek was gevallen zijn voor ons beiden op ons netvlies gebrand.
Op 12 juli 1991 wordt enigste kleinzoon Luca geboren.
Hij is voor ons Pap en Mam een oogappel, waar niks te veel voor is en was.
Vele uren in het atelier. Samen tekenen, de vakanties, de uitstapjes,
die gezelligheid zal hij altijd in zijn hart mee dragen.
Op oktober 1989 is ons Pap z’n zesde tentoonstelling.
Hij wordt dan 70 jaar.
Een bijzondere tentoonstelling met een speciaal boekje gemaakt door mij en René.
Wederom een mooie tentoonstelling.
Hij wordt dan 70 jaar.
Een bijzondere tentoonstelling met een speciaal boekje gemaakt door mij en René.
Wederom een mooie tentoonstelling.
Door de kunst heeft ons Pap vele vriendschappen gekregen,
die voor hem en ons Mam erg belangrijk waren.
Ons Pap hield van de mensen.
Vriendschap was voor hem even nodig als ademhalen.
die voor hem en ons Mam erg belangrijk waren.
Ons Pap hield van de mensen.
Vriendschap was voor hem even nodig als ademhalen.
7e Tentoonstelling op 9 oktober 1994. Ons Pap wordt 75 jaar.
Vrienden “Het comité 75 jaar Janus Kluijtmans”maken een prachtig boek.
Het boek en de tentoonstelling krijgen mooie recensies.
Vrienden “Het comité 75 jaar Janus Kluijtmans”maken een prachtig boek.
Het boek en de tentoonstelling krijgen mooie recensies.
Ons Pap ging er de laatste jaren veel op uit met Bart van de Ven.
Samen schetsen bv. rondom Beek en Oirschot.
Op een keer vraagt Bart, toen al lid van de Bikse Zondagschool, of ons Pap niet mee wil doen.
Ons Pap doet dat met veel plezier en neemt de vrienden mee naar buiten om te tekenen.
Als ze bij Pietje van Rijswijk niet terecht konden in de molen gingen ze vaak
in het atelier bij ons Pap tekenen.
De club bestond uit Bart van de Ven, Cees de Weijs, Cees de Bruin, Ruud Severijns
en Pietje van Rijswijk.
Het was een hechte club.
Met Cees de Weijs ontstaat een hele bijzondere vriendschap.
De laatste jaren komt Cees enkele keren per week in het atelier schilderen.
Ook gingen ze er veel op uit.
Samen schetsen bv. rondom Beek en Oirschot.
Op een keer vraagt Bart, toen al lid van de Bikse Zondagschool, of ons Pap niet mee wil doen.
Ons Pap doet dat met veel plezier en neemt de vrienden mee naar buiten om te tekenen.
Als ze bij Pietje van Rijswijk niet terecht konden in de molen gingen ze vaak
in het atelier bij ons Pap tekenen.
De club bestond uit Bart van de Ven, Cees de Weijs, Cees de Bruin, Ruud Severijns
en Pietje van Rijswijk.
Het was een hechte club.
Met Cees de Weijs ontstaat een hele bijzondere vriendschap.
De laatste jaren komt Cees enkele keren per week in het atelier schilderen.
Ook gingen ze er veel op uit.
Ons Pap en Cees de Weijs in het atelier thuis
Veel te kort heeft hun vriendschap maar kunnen duren door de ziekte
van Cees en het overlijden van ons Pap.
Maar beter kort genoten dan elkaar niet gekend, zei ons Pap altijd.
Door het overlijden van Bart, Cees de Weijs en ons Pap kwam er een einde aan deze vriendenclub.
van Cees en het overlijden van ons Pap.
Maar beter kort genoten dan elkaar niet gekend, zei ons Pap altijd.
Door het overlijden van Bart, Cees de Weijs en ons Pap kwam er een einde aan deze vriendenclub.
Oktober 1999. Ons Pap en Jan Naaykens worden beide 80 jaar.
Ter gelegenheid hiervan komt er een tentoonstelling met schilderijen
en tekeningen van het oude Hilvarenbeek. Jan Naaykens schrijft een boek
‘Het dorp van onze jeugd’ en ons Pap illustreerde het boek van schetsen van die tijd.
Het boek en de tentoonstelling worden erg goed ontvangen.
Vele vinden hun eigen herinneringen er in terug.
Ter gelegenheid hiervan komt er een tentoonstelling met schilderijen
en tekeningen van het oude Hilvarenbeek. Jan Naaykens schrijft een boek
‘Het dorp van onze jeugd’ en ons Pap illustreerde het boek van schetsen van die tijd.
Het boek en de tentoonstelling worden erg goed ontvangen.
Vele vinden hun eigen herinneringen er in terug.
Ons Pap met zijn vriend Jan Naaykens tijdens een interview
Op 21 september 2004 sterft ons Pap op 85 jarige leeftijd op weg naar zijn geliefde atelier.
Met de laatste woorden voor zijn geliefde LIESKE
Met de laatste woorden voor zijn geliefde LIESKE
Tijdens het opruimen van zijn atelier na zijn dood merkte ik dat ons Pap
nog hard heeft gewerkt voor een nieuwe tentoonstelling.
Vaak heeft hij het er over gehad met mij maar door de drukte kwam
het er niet van. “Volgend jaar”zei ik dan.
En dan twee jaar later is het zover.
Hopelijk helemaal in zijn sfeer.
Tijdens deze voorbereiding heeft onze huisvriend Piet Simons mij zeer geholpen.
Hij waardeerde ons Pap en zijn werk heel erg.
Hij heeft ook alle passe-partouts om de olieverf schilderijen gemaakt zoals ons Pap dat graag had.
Piet ontzettend bedankt voor al je werk en steun.
Ons Mam, René en ik waarderen dit heel erg.
Ons Pap zou je erg dankbaar zijn geweest.
nog hard heeft gewerkt voor een nieuwe tentoonstelling.
Vaak heeft hij het er over gehad met mij maar door de drukte kwam
het er niet van. “Volgend jaar”zei ik dan.
En dan twee jaar later is het zover.
Hopelijk helemaal in zijn sfeer.
Tijdens deze voorbereiding heeft onze huisvriend Piet Simons mij zeer geholpen.
Hij waardeerde ons Pap en zijn werk heel erg.
Hij heeft ook alle passe-partouts om de olieverf schilderijen gemaakt zoals ons Pap dat graag had.
Piet ontzettend bedankt voor al je werk en steun.
Ons Mam, René en ik waarderen dit heel erg.
Ons Pap zou je erg dankbaar zijn geweest.
Piet Simons en ons Mam in het atelier
Het laatste werk is erg fleurig van kleur,
zeer gevarieerd en heeft op al zijn werken het licht willen vangen van dat moment.
Zijn kleuren zijn iets feller mede als gevolg van zijn een verminderd
gezichtsvermogen na de staaroperaties.
Maar de liefde voor zijn Beek, het Brabantse Landschap,
Frankrijk en Spanje laat je ons nog steeds in zijn volle glorie zien.
De olieverfschilderijen zijn allemaal nieuw werk na zijn laatste tentoonstelling in 1999.
Ook de aquarellen, sepia, pentekeningen en schetsen zijn nieuw werk, aangevuld met wat ouder werk.wat heb je hard gewerkt.
zeer gevarieerd en heeft op al zijn werken het licht willen vangen van dat moment.
Zijn kleuren zijn iets feller mede als gevolg van zijn een verminderd
gezichtsvermogen na de staaroperaties.
Maar de liefde voor zijn Beek, het Brabantse Landschap,
Frankrijk en Spanje laat je ons nog steeds in zijn volle glorie zien.
De olieverfschilderijen zijn allemaal nieuw werk na zijn laatste tentoonstelling in 1999.
Ook de aquarellen, sepia, pentekeningen en schetsen zijn nieuw werk, aangevuld met wat ouder werk.wat heb je hard gewerkt.
De liefde voor al het moois op deze aarde springt van het doek en papier.
Dank dat je ons hebt leren kijken en genieten van het vele schoons dat de schepping ons nog altijd biedt.
Wij missen je Pap, maar door al deze werken ben je altijd bij ons.
Je dochter, Coby
Hier kunt u nog enkele bijzondere foto's en krantenberichten zien door op de link te klikken. lid Maet H S